پدر

آنتونی، مردی سالخورده است که با زوال عقل دست‌وپنجه نرم می‌کند، در حالی که دخترش سعی در مراقبت از او دارد. واقعیت با تغییر چهره‌ها و خاطرات وارونه می‌شود و آنتونی از آنچه همیشه می‌شناخت، دیگر مطمئن نیست. در میان لحظات تأثیرگذار و سردرگمی دلسوزانه، درمی‌یابد عشق می‌تواند حتی در نبود قطعیت هم ادامه یابد و گاه رها کردن، کاری از روی دلسوزی برای همگان است.